Uniform Resource Locator) URL) یک نشانی اینترنتی منحصر به فرد وب سایت، صفحه، یا پرونده در اینترنت است. هر URL از چند بخش تشکیل‌یافته است و نحوه ساخت سایت شما تاثیرات مختلفی بر امنیت و سئو سایت دارد. در تئوری، هر نشانی اینترنتی معتبر به یک منبع منحصر به فرد اشاره می‌کند. این منابع می‌توانند یک صفحه HTML، سند CSS، یک تصویر و غیره باشند. در عمل، استثناهایی وجود دارد، معمولی‌ترین آن این است که یک URL یا نشانی وب به منبعی اشاره می‌کند که دیگر وجود ندارد و یا جا بجا شده است.
قسمت های تشکیل دهنده URL
هر یک از این نشانی‌های اینترنتی می‌توانند وارد نوار نشانی مرورگر شما شوند تا به آن بگویند که صفحه مربوطه را بازکند. نشانی اینترنتی از قسمت‌های مختلف تشکیل شده است که برخی اجباری و برخی دیگر اختیاری است. در ادامه بخش های مهم و کلیدی URL را بررسی می کنیم.
1- پروتکل (protocol)
http یک پروتکل است. بخش اول نشانی اینترنتی که به مرورگر شما می‌گوید چگونه با یک سرور وب سایت ارتباط برقرار کند تا اطلاعات را ارسال و بازیابی کند. به طور سنتی، اکثر سایت‌ها از پروتکل Hypertext Transfer Protocol (http) استفاده میکنند و شما هنوز این نسخه را در اینترنت می‌بینید. معمولا ً برای وب سایت‌ها، پروتکل HTTP یا نسخه امن آن https استفاده میشود. البته پروتکل های دیگری نیز وجود دارند مانند mailto (برای باز کردن کلاینت ایمیل) یا ftp ( برای راه اندازی انتقال فایل).
2- نام دامنه (domain name)
www.example.com نام دامنه یا domain name است. این قسمت از نشانی اینترنتی نشان می‌دهد که کدام وب سرور درخواست شده‌است. یک نام دامنه، یک شناسه برای یک سایت خاص است، که به طور کلی شما را مستقیماً به صفحه خانگی می‌رساند البته اگر هیچ چیز دیگری تا انتهای آن اضافه نشود. یک نام دامنه در واقع از دو بخش کوچک‌تر تشکیل شده‌است. نام وب سایت مورد نظر در بخش اول و سپس the Top – Level Domain (TLD). اصطلاح دوم یا پسوند به عباراتی مانند com و org اشاره دارد که در انتهای domain name قرار میگیرند. امکان استفاده مستقیم از یک آدرس IP وجود دارد ، اما به این دلیل که درک آن راحت نیست، اغلب در وب مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. نام دامنه باید منحصربه فرد، جذاب، کوتاه و مختصر باشد.
انتخاب نام دامنه برای وب سایت
- نام دامنه باید منحصر به فرد و دارای قابلیت برند سازی باشد و از سایر رقبا تمایز داشته باشد.
- کوتاه و مختصر باشد، هر چه domain name کوتاه تر باشد به خاطر سپردن آن برای کاربران راحت‌تر است. سعی کنید طول نام دامنه تان بین 6 تا 17 کاراکتر باشد.
- نام را طوری انتخاب کنید که اگر بخواهید در آینده کسب و کارتان را گسترش دهید با تجارت شما در آینده متناسب باشد.
- از کلمات کلیدی در نام دامنه استفاده کنید. کلمات کلیدی را در ابتدای نام دامنه بیاورید. تا تاثیری بسزایی روی رتبه سایت در نتایج موتورهای جستجو داشته باشد.
انتخاب پسوند درست برای دامنه
انتخاب یک TLD مناسب بسیار مهم است. بسیاری از سایت‌ها، پسوندشان com است. com بهترین گزینه است زیرا اکثر کاربران با این پسوند آشنا بوده و بسیار رایج و پرکاربرد می‌باشد. با این حال می‌توانید از انواع پسوندهای دیگر بهره‌مند شوید. در واقع صدها گزینه TLD وجود دارد که بسیاری از آن‌ها منطقه ای و یا صنعتی هستند.
پسوندهای: biz ، . info ، .org ، .net ، .com پسوندهای متداولتری هستند و سبب می‌شوند تا ترافیک وب سایت شما افزایش یابد.
org. مخفف نام organization (سازمان) و برای سازمانها مناسب می باشد.
net. مخفف network (شبکه) می باشد و برای شرکتهای ارائه دهنده خدمات شبکه و ISP ها مناسب می باشد.
biz. مخفف business (تجارت) است و برای وب‌سایت‌های در ارتباط با تجارت مناسب می باشد.
info. مخفف information (اطلاعات) است و جهت استفاده در وب سایت های اطلاع رسانی مناسب می‌باشد.
3- پورت (port)
عدد 80 در تصویر زیر یک پورت را نشان می‌دهد. این عدد نشان‌دهنده درگاه فنی است که برای دسترسی به منابع روی وب سرور استفاده میشود. اگر وب سرور از پورت های استانداردی در پروتکل http ( 80 برای http و 443 برای https ) استفاده کند این قسمت از URL حذف خواهد شد در غیر اینصورت آوردن این بخش اجباری است.
4- مسیر (path)
اگر فقط بخواهید به صفحه اول یک وب سایت مراجعه کنید، تمام چیزی که نیاز دارید، پروتکل و نام دامنه است به عنوان مثال برای رفتن به صفحه اول سایت شرکت مشهد سئو https://mashhad-seo.ir اما هر صفحه یا فایل جداگانه در یک وب سایت نیز نشانی اینترنتی خاص خود را دارد. قسمت بعد از TLD و پورت به نام مسیر یا path شناخته میشود.
5- پارامترها (parameters)
key1=value1&key2=value2? پارامترهای اضافی ارائه شده برای سرور وب هستند. این پارامترها فهرستی از کلیدها و مقادیر جفت جفتی است که با نماد & از هم جدا شده‌اند. سرور وب می‌تواند قبل از بازگشت به منبع از آن پارامترها برای انجام کار‌های بیشتر استفاده کند. هر سرور قواعد خاص خود را در رابطه با پارامترها دارد.
6- لنگر (anchor)
#SomewhereInTheDocument یک لنگر برای بخش دیگر از خود آن منبع است. یک لنگر نشان‌دهنده نوعی جداسازی داخل منبع است، که به مرورگر دستور می‌دهد تا محتوای واقع در نقطه‌ای که ” bookmarked ” شده است را نشان دهد. مثلا در یک سند HTML، مرورگر به نقطه‌ای که لنگر در آن تعریف میشود و در یک سند صوتی یا تصویری، به جایی که لنگر نشانگر آن است حرکت می‌کند. شایان ذکر است که بخش بعد از # که به عنوان شناسه قطعه نیز شناخته میشود، هرگز با درخواست به سرور ارسال نمی‌شود.
نتیجه‌گیری
در نگاه اول نشانی‌های اینترنتی پیچیده‌تر از دیگر اجزای تشکیل دهنده وب سایت به نظر می رسد. به همین دلیل آشنا کردن خود با اصول ساختار نشانی اینترنتی یک حرکت هوشمندانه است. تنها در این صورت خواهید دانست که چگونه بهترین گزینه ممکن برای سایت خود را انتخاب کنید. شما ممکن است به یک نشانی اینترنتی مثل یک آدرس پستی معمولی فکر کنید که پروتکل نشان‌دهنده خدمات پستی است که می‌خواهید از آن استفاده کنید, نام دامنه برابر نام شهر یا شهرستان است؛ مسیر نشان‌دهنده برابراطلاعات اضافی مانند تعداد آپارتمان در ساختمان است؛ و در نهایت، لنگر برابر نماینده شخص واقعی است که شما در نامه خود به اسم او به عنوان فرد گیرنده اشاره کرده اید.
سوالات متداول
برای شناسایی نام دامنه، شروع به خواندن URL از چپ به راست کنید، برخی از مرورگرهای وب ممکن است پروتکل را به دنبال یک دونقطه و دو اسلش (http:// یا https://) نشان دهند، مرورگرهای وب دیگر آن قسمت را پنهان می کنند. قسمت بعد از پروتکل و قبل از اسلش بعدی، نام دامنه است.
هر URL با Scheme شروع می شود. این به مرورگر شما می گوید که چه نوع آدرسی است تا مرورگر به درستی به آن متصل شود. انواع مختلفی از Scheme وجود دارد، اما برای وبگردی معمولی شما بیشتر http و https را مشاهده خواهید کرد.
آدرس ایمیل یک حساب کاربری در سرور ایمیل را شناسایی می کند. اغلب یک سرور ایمیل همان نام دامنه وب سایت را دارد. تفاوت عمده بین URL و آدرس ایمیل این است که آدرس ایمیل همیشه دارای علامت "at" ("@") است و URL هرگز ندارد.
